شیده یوسف طالشی؛ هما موذن جمشیدی
چکیده
امروزه بسیاری از اقتصادهای درحال توسعه و توسعه‌یافتۀ جهان، درصدد بهره‌بردن از منابع فرهنگی خود در شهرها هستند تا به سوی پیشرفت اقتصادی بیشتر گام بردارند. این امر علاوه بر منابع، نیازمند برنامه‌ریزی ...
بیشتر
امروزه بسیاری از اقتصادهای درحال توسعه و توسعه‌یافتۀ جهان، درصدد بهره‌بردن از منابع فرهنگی خود در شهرها هستند تا به سوی پیشرفت اقتصادی بیشتر گام بردارند. این امر علاوه بر منابع، نیازمند برنامه‌ریزی تخصصی است؛ بنابراین، نیاز به وجود معیاری احساس می‌شود که نشان‌‌دهندۀ کارایی شهر برای بهره‌گیری از فضاها و منابع فرهنگی و ارزیابی توسعۀ فرهنگی باشد. یکی از جامع‌ترین معیارهای ارزیابی، معیار زیست‌پذیری فرهنگی است که از سه شاخص فرصت مشارکت فرهنگی، مشارکت فرهنگی و حمایت از فرهنگ و 54 زیرشاخص تشکیل شده است. هدف این پژوهش، بررسی زیست‌پذیری فرهنگی و روند رشد آن طی دورۀ مطالعه‌‌شده در کلان‌شهر اصفهان است؛ ازاین‌رو، پژوهش ازنظر هدف، کاربردی است. داده‌های لازم برای برآورد این معیار از سالنامه‌های آماری و مراجعه به سازمان‌های مربوطه به دست آمده‌اند. داده‌ها به‌ازای هر 10000 نفر جمعیت، محاسبه و سپس استانداردسازی شده‌اند. در گام بعدی با استفاده از میانگین سادۀ زیرشاخص‌ها، هر یک از سه شاخص، محاسبه و با بهره‌گیری از میانگین شاخص‌ها، زیست‌پذیری فرهنگی اصفهان طی سال‌های 1392 تا 1395 برآورد شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهند معیار زیست‌پذیری فرهنگی در اصفهان طی دورۀ پژوهش با افزایش رو‌به‌رو بوده و توانسته است از مقدار 832/0 - در سال 1392 به مقدار 502/0 در سال 1395 برسد؛ اما شاخص فرصت مشارکت فرهنگی برخلاف دو شاخص مشارکت فرهنگی و حمایت از فرهنگ با کاهش مواجه شده است.
