الهام وفائی؛ پرویز محمدزاده؛ حسین اصغرپور؛ فیروز فلاحی
چکیده
چکیده: همگرایی رفاه اجتماعی مناطق یکی از معیارها برای ارزیابی سیاست‌های توسعه منطقه‌ای است. هدف این مقاله نیز بررسی همگرایی رفاه اجتماعی برای ارزیابی توسعه منطقه‌ای طی دوره زمانی 1379-1392 می‌باشد. برای ...
بیشتر
چکیده: همگرایی رفاه اجتماعی مناطق یکی از معیارها برای ارزیابی سیاست‌های توسعه منطقه‌ای است. هدف این مقاله نیز بررسی همگرایی رفاه اجتماعی برای ارزیابی توسعه منطقه‌ای طی دوره زمانی 1379-1392 می‌باشد. برای این منظور از تکنیک غیرخطی استار جزء اخلال فضایی برای تفکیک رژیمهای خطی و غیرخطی استفادهشده است. نتایج مدل حاکی از آن است که 2 گروه استانها قابلتفکیک است. گروه اول، استانهایی هستند که رشد رفاه اجتماعی آنها صرفاً متأثر از رفاه اجتماعی خود مناطق بوده و اثرات فضایی در آنها مشاهده نمیشود. گروه دوم، استانهایی هستند که رشد رفاه اجتماعی آنها صرفاً متأثر از رفاه اجتماعی خود مناطق نبوده و اثرات فضایی در آنها مشاهده میشود که شامل استان‌های قم، اصفهان، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، فارس و بوشهر هستند و بقیه استانها در گروه اول قرار دارند. همچنین بر اساس نتایج این تحقیق، در بین مناطق گروه اول همگرایی وجود دارد ولی در بین استان‌های گروه 2 همگرایی وجود ندارد؛ بنابراین به نظر میرسد سیاست‌های اعمالشده نتوانستهاند شکاف و نابرابری منطقه‌ای را از بین برده و توازن منطقه‌ای را ایجاد نمایند. طبقهبندیJEL:.R12, C20,I31
